Een bij zoemt rond mijn haar dat naar shampoo geurt. Hij merkt de vergissing en vliegt door. Tweehonderd meter lager merkt niemand iets. Natuur op grote hoogte op dit dakterras tussen stads beton. Zij is er weer. Haar ogen achter donkere brillenglazen. Welk verhaal...
Hardhandig gaat hij tekeer. Ik wring me in bochten onder hem. Het is ook veel te nat, de spetters vliegen in het rond. Hij kijkt strak naar beneden, niet een keer heeft hij me aangekeken. Via de spiegel staar ik hem aan, net zo lang...
De bètadinosaurus met de staat van dienst oreerde dat de technische studenten voor hem de rechterhersenhelft meer moesten gebruiken. Dat had hij op 93-jarige leeftijd ontdekt. Kunst, de natuur en emotie ontbreken in hun wereldbeeld. De zaal studenten leunde naar links, comfortabel schurkend tegen de...
Dieprood scheurt het donkerblauw ter hoogte van de horizon doormidden. Eronder een wazige brij van mist. Ergens in de mist staan wittige wolken. Schapen met dauw in hun jassen. Een fuut doorkruist het zwarte water. Zwanen zwemmen in optocht. Een natgeregend paard wordt omhuld door...
Onder de verlichte lantarenpaal ligt een opgerold kleed. Het voelt droog, terwijl de regen pas net is gestopt. De man kijkt om zich heen. Niemand. Op zijn laat nachtelijke zwerftochten komt hij vaker schatten tegen, maar zelden zo’n buitenkans. Worstelend tilt hij het kleed op....
De geur van liefde is warm en een beetje zoutig. Ik ruik het in het dekentje waaronder we samen op de bank hangen. Als we naakt tegen elkaar aanliggen. Op het topje van je hoofd. Aan het warme slapende lijfje van mijn zoon. De geur van...
De schoonmaakazijn en het kleurenwasmiddel dansen de Weense wals op de bovenkant van de wasmachine terwijl deze zijn centrifugeerronde inzet. Ik kijk naar de laatste dans van de wasbenodigdheden en wacht tot de machine klaar is. Het wasgoed hang ik op. Het huis is opgeruimd....
Onder het licht van de lantaarnpaal staan ze dicht tegen elkaar de inhoud van de Minibieb aan het einde van de straat te doorzoeken. Zilveren haren onder het kunstmatige licht, turend in het donker door hun leesbrillen. Twee Pekinezen staan geduldig naast hun benen. ‘“Vind je...
Het dunne laagje sociale humus was uitgeput, de grond onder de civilisatie weggevallen. Eronder lag een landschap van ingeslagen winkelruiten, geplunderde etalages en ingeslagen koppen. Hiërarchie was iets uit een andere wereld, omgangsvormen waren dood. Hier restte alleen de waanzin. Ik kon niets met deze...
Hij ligt midden op de kaarsrechte weg die de uit de weilanden gestampte nieuwbouwwijk doormidden splijt. Het enige ongetemde tussen het aangeharkte leven. Zijn veren glanzen in het ochtendlicht. Rijk goud en warm koper op zijn lijf, de kop donkergroen. Kleuren van de herfst.De man...