Ze gaat naast hem zitten, hij staat zo wel weer op. Een karretje komt aangereden, er stapt een man met een plastic zak uit. De man maakt boze geluiden en opent de zak. Ze springt op, het kind beweegt zich niet. Ze schreeuwt naar de...
Dertig minuten is het fietsen volgens Google Maps. Maar we hebben hier te maken met een routinier die op haar best is met ferme tegenwind. Haar benen branden, de wind doet haar ogen tranen. Ze trapt iets harder want er zit nog meer in. Haar...
Ik heb mijn lichaam uitgeleend aan een ander mens.Ze zeggen dat het een wonder is, zo’n lichaam dat groeit in het andere.Nemen ze daarin mee dat mijn leven op pauze staat?Dat ze, door hun visie te verkondigen, mij verstommen?Zij dragen slechts het rooskleurige beeld. Ik...
In mijn hoofd gaat het alle kanten uit, fysiek kan ik nergens heen. Het trekt aan de ene kant, duwt aan de andere zijde. Mentaal en fysiek balanceren op twee uitersten rondom het nulpunt. De discrepantie tussen bewegen en stilstaan. Heen en weer, op en...
Ik hoor Benny Benassi op de achtergrond dreunen. Maar dat is oud en deze tent is teveel bij de tijd. Ik heb mijn hakken aan, lekker handig als je gaat dansen. Als ik weer kijk zie ik mijn sneakers. Ik zie statafels die er net...
De hemel is dan weer intens blauw, dan loodgrijs. Vandaag ligt er minder sneeuw dan gister. Vanachter het raam kan ik er alleen naar kijken. Dingen vallen me nu wel opeens op. De top van de Willemsbrug die boven de gebouwen uittorent en afsteekt tegen...
De zinnen zijn stuk voor stuk zwaar en verzadigd, bijna cryptisch. Ze kijkt naar de samengevoegde letters, pakt een sliert van het papier, stopt hem in haar mond en begint te kauwen. Na de eerste lezing knapt de oppervlakte open, na de tweede spuit de...
De voet van de lantarenpaal is bruingeel uitgeslagen op de plek waar allerlei honden over de jaren hun poot hebben opgetild. Onder de pisvlek ligt een vijftigje. De ene helft wil met de wind mee, de andere plakt aan de stenen in het nog vochtige...
Haar borsten komen goed uit in dat roze truitje. Haar lange bruine haar hangt nonchalant over een schouder. Ik volg haar staalblauwe ogen die alles in het lokaal aftasten, dwaal af naar haar lippen.Ze zegt iets. Ik heb geen idee wat, er kwam een vleugje...
Het verdriet van de aarde hangt zwaar tussen de bomen in het half schemer van het oeroude woud. Zo zwaar dat het tastbaar is. Net zoals de wijsheid van deze plek. Een wijsheid die resulteert in een schoonheid van een raffinement dat toeval uitsluit. Hier...