30 jan Mijn huis
Ik was jouw eerste huis. Samen woonden wij in mij. Jouw hartslag volgde op de mijne.
In het begin hield je je rustig. Als een nieuwe huisgenoot die zijn plek nog niet claimt.
De tijd verstreek en je nam steeds meer ruimte in. Begon de boel te verbouwen. Ik was het er niet mee eens
maar kon er weinig aan doen. Ik maakte de regels niet meer alleen.
Je groeide, werd groot en te groot. Dus was het tijd om te gaan.
Bloed, zweet, tranen.
Nu is het stil in mijn buik. Ik woon weer alleen.