Van Agatha Christie tot Ian Flemming: treinreizen spelen een grote rol in verhalen, films en in onze verbeelding. De moeder aller treinreizen is toch wel de Transsiberië Express, dwars door ’s werelds grootste natie Rusland. De Transmonogolië Express is grotendeels hetzelfde als de Transsiberische variant, maar buigt ter hoogte van het Russische Baikalmeer af naar het ruige en lege Mongolië. Hoe ziet een reis in deze trein eruit? En doet het de verhalen recht aan?

Dit artikel schreef ik voor Reisbijbel.nl. Lees het hele artikel op www.reisbijbel.nl

Geen luxe van weleer

Waar de Transsiberië Express vanaf Irkoetsk verder koerst richting Vladivostok, buigt de Transmongolië Express hier af richting het zuiden om uiteindelijk zijn eindbestemming in Peking te vinden. Een treinreis van in totaal 8000 kilometer die, zonder tussenstops, zo’n zeven dagen duurt.

De bouw van het spoor begon al rond 1890. Voor de bouw werden gevangenen uit de strafkampen in Siberië ingezet. Vanaf het begin heeft de route naam en faam. ‘An electric bell summons a serving-man to make your bed or sweep your floor, (…) while a bell on the other side summons a waiter from the buffet. Time passes very pleasantly on such a train’ schrijft de Britse Annette Benning die in 1900 de eerste vrouw was die de treinreis langs het roemruchte traject maakte (Trans-Siberian Handbook, 2011). Toch is er sindsdien het een en ander veranderd. Een butler is er niet en aan de uitgebreide douchefaciliteiten van toen zijn slechts vage herinneringen, overgeleverd uit de memoires van onder andere Annette Benning. Een treinreis van meerdere dagen vraagt om bepaalde voorbereidingen. En daar waren mijn reisgenoot en ik niet altijd even goed op bedacht.

Wodka om de tijd te doden

Terwijl de meeste reizigers de trein vanaf Moskou pakken, besloten wij het andersom te doen en in Peking te beginnen. De slaapcabines zijn ingericht voor vier personen. Wij sliepen samen met een Engelsman die met een groepje van vijf reisde die in het compartiment naast de onze hun intrek namen. Al snel raakten we aan de praat met onze Engelse buren. Zij nodigden ons uit voor een theeceremonie in hun cabine en wij namen onze in Peking aangeschafte snacks mee naar ‘Engeland’. Een gezellige uitwisseling was het resultaat en na een uur of 10 arriveerden we bij de grens met Mongolië. In het Chinees werd omgeroepen dat we hier even uit konden stappen voordat de trein op slot ging. En dan begint het lange wachten. De sporen in Rusland en Mongolië zijn namelijk anders dan die in de rest van de wereld, waardoor het onderstel van de trein gewisseld moet worden. De trein wordt in zijn geheel in een enorme loods gereden, waar hij omhoog wordt getakeld, het oude onderstel eronder vandaan wordt gehaald en het nieuwe eronder geplaatst. Gelukkig hadden de Britten gezorgd voor wat aankleding voor het lange wachten: een fles wodka.

Als de onderstellen zijn gewisseld wordt de trein weer naar buiten gereden, waarna de paspoortcontrole begint. Kleine inschattingsfout van onze kant, want met het ‘op slot’ doen van de trein bedoelden de conducteurs ook de toiletten, en de wodka doet inmiddels zijn best om weer naar buiten te komen. Ruim drie uur verder zijn we dan eindelijk voorbij de paspoortcontrole en kan de trein verder en kunnen de toiletten open. We zijn in Mongolië!

Onmisbare uitrusting

De volgende ochtend worden we wakker met een heel ander uitzicht. Uitgestrekte vlaktes zonder begroeiing of bebouwing schieten voorbij. Het landschap van Mongolië lijkt in niets op dat van buurland China. Van douchen in de trein is geen sprake: opfrissen in de wc is het hoogst haalbare. Hier blijken die wegwerpwashandjes erg handig. Na wat houtje-touwtje poedelpraktijken gaan we richting de restauratiewagon. De wagon die de dag ervoor nog een afspiegeling van een Chinees wegrestaurant was, is inmiddels veranderd in een prachtig geornamenteerde Mongoolse wagon. Helaas is de kaart geen afspiegeling van de wagon: de gerechten zijn beperkt en veelal duur. Gelukkig hebben we voor we in Peking opstapten een extra tas volgeladen met instant havermoutpap, noodles, fruit en thee. Een lepel, mes, mok en bord blijken onmisbaar in de trein!

Dit artikel schreef ik voor Reisbijbel.nl. Lees het hele artikel op www.reisbijbel.nl