03 apr Het oorverdovende kabaal van de lente
Het is zover. Kijk, daar begint het. De eerste zonnestraal raakt de ronde, witte bol. Al even zit zij daar, verstopt tussen het voorzichtige groen.
Klein en ogenschijnlijk onverstoorbaar. Maar die eerste warmte kust haar wakker. Langzaam wordt een randje opengeslagen.
Dan, in de stilte van het ochtendgloren, wijkt het hart uiteen. Eerst bijna onzichtbaar, dan met het oorverdovende kabaal van de wereld in transitie,
opent het jonge, witte knopje. Vol en rond, glanzend in de ochtendzon.
Ze is roze, zie ik nu.